Związek naszego mikrobiomu jelitowego z ogólnym stanem zdrowia jest jednym z głównych przedmiotów zainteresowania nauki. Poza tradycyjnymi probiotykami i prebiotykami, postbiotyki wyłaniają się jako nowa, obiecująca dziedzina w badaniach nad zdrowiem jelit. Te korzystne związki, pochodzące z aktywności metabolicznej drobnoustrojów, zyskują coraz większe uznanie za ich bezpośredni wpływ na fizjologię człowieka, zwłaszcza w odniesieniu do metabolizmu.

W przeciwieństwie do żywych drobnoustrojów, postbiotyki oferują unikalne zalety, takie jak zwiększona stabilność i bezpieczeństwo, co czyni je obiecującymi kandydatami do zastosowań terapeutycznych. Coraz więcej badań podkreśla, w jaki sposób postbiotyki przyczyniają się do regulacji metabolicznej, od poprawy wrażliwości na insulinę po modulowanie odpowiedzi zapalnych.

W tym artykule zdefiniujemy postbiotyki, szczegółowo opiszemy ich związek z metabolizmem, zbadamy ich potencjał w leczeniu zaburzeń metabolicznych i przeanalizujemy bieżące badania, które kształtują ich przyszłość.

Zrozumienie wpływu postbiotyków na metabolizm wymaga najpierw jasnej definicji. Postbiotyki to stosunkowo nowe pojęcie w nauce o zdrowiu jelit. Są one definiowane jako funkcjonalne związki bioaktywne, będące rozpuszczalnymi, nieożywionymi metabolitami lub inaktywowanymi komórkami drobnoustrojów.

Związki te są wytwarzane przez mikroorganizmy znajdujące się w jelitach lub w sfermentowanej żywności. Oznacza to, że nie są to żywe organizmy, w przeciwieństwie do probiotyków. Nie są również pożywieniem dla drobnoustrojów, jak prebiotyki. Zamiast tego są to korzystne „produkty uboczne” fermentacji mikrobiologicznej lub składniki strukturalne komórek drobnoustrojów.

Te bioaktywne związki mogą obejmować różnorodną gamę substancji. Przykłady to witaminy, peptydoglikany, polisacharydy, biosurfaktanty, enzymy i krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (KKT).

Kluczową cechą wyróżniającą postbiotyki jest ich nieożywiony charakter. Są stabilne, mają dłuższy okres przydatności do spożycia i są uważane za bezpieczniejsze w użyciu. Dotyczy to również osób z upośledzonym układem odpornościowym, ponieważ nie wprowadzają one żywych bakterii do organizmu. Ich stabilny charakter pozwala na bardziej precyzyjne dawkowanie, co czyni je obiecującymi w zastosowaniach zdrowotnych.

Stabilność i długi okres przydatności do spożycia postbiotyków sprawiają, że są one idealne do stosowania w suplementach, żywności funkcjonalnej i terapiach celowanych. Ich bezpieczeństwo, nawet dla osób z obniżoną odpornością, zwiększa ich atrakcyjność i pozycjonuje je jako obiecujące narzędzie w przyszłych terapiach w obszarze zdrowia metabolicznego.

Postbiotyki ujawniają silny związek między jelitami a metabolizmem. Wspierając integralność bariery jelitowej, zmniejszając stany zapalne, poprawiając wrażliwość na insulinę i wpływając na równowagę energetyczną, oferują obiecujące możliwości dla zdrowia metabolicznego. Dalsze, dobrze zaprojektowane badania na ludziach określą, jak najlepiej zintegrować postbiotyki w przyszłych strategiach profilaktycznych i leczniczych.